Annelies Hoek
Mijn voornaamste inspiratie bron is de mens. As kind al tekende ik kabouters, feeën, later mijn klasgenoten of leraren, daarna familie en vrienden. Op de academie werd ook veel naar model getekend en geschilderd, en zo werd mijn specialisatie in het portret een vanzelfsprekendheid.
“Heb je nu nog niet genoeg van al die ogen neuzen en monden?”, vroeg iemand mij laatst. Tja, vraag maar eens aan een laboratorium onderzoeker, of hij nog niet genoeg heeft van het alsmaar door die microscoop kijken!
Nee, het is steeds weer een uitdaging om met de verhoudingen, de kleuren, de lichtval de (com)positie van het model, toch weer de verschillende achtergronden, karaktereigenschappen en gevoelens van ieder individu tot uitdrukking te brengen. Mijn werkwijze daarbij is : zoveel mogelijk schilderen naar levend model, zodat ik 1. Met het ‘model’ kan praten en de persoon beter leer kennen en 2. (omdat het niet in een paar minuten kan), valt deze uiteindelijk uit zijn ‘rol’ en vergeet dat ik naar hem kijk, is zich dan niet meer zo bewust van zichzelf en laat meer van zijn binnenkant zien.
Mijn techniek valt onder het begrip ‘a la prima’, dwz. schilderen (in olieverf) zonder vooraf geprepareerde onderlagen of schetsen. Het komt er dus op aan direct te registreren en daardoor spontaniteit en snelheid te behouden, ook in de verfstreek.
Toch heeft ook het stilleven op mij grote aantrekkingskracht. Daarin kan ik mijzelf uitleven in kleuren en composities en de vormen zijn niet zo dwingend. Toch probeer ik er een sfeer mee op te roepen en de kijker mee te (ver)voeren in de schoonheid van de kleuren van bv de punt van een asperge, de zilveren schimmelringen van een rotte kweepeer of de wonderlijke inhoud van een opengesprongen granaatappel…. ik blijf kijken , blijf me verbazen en hopelijk kijkt de kijker met me mee!