Inspiratie voor bronzen beeldjes

De afwisseling van schilderen en boetseren is gedurende de laatste jaren in mijn leven ontstaan en dat niet zo maar per toeval. De behoefte om vrouwelijkheid, vruchtbaarheid, verstilling, beweging, extase en vervreemding weer te geven, groeit in mijn handen met stukjes boetseerwas tijdens kleine momenten. Het kan niet zomaar ‘à l’improviste’ want ik moet wel eerst een houten armatuur construeren. Daarna begin ik met kleine wasplakken de ‘pose’ op te bouwen totdat ik de juiste expressie heb gevonden in het beeldje.

Bij de bronsgieter vorm ik het beeldje in met gipsen mallen maar allereerst moet ik het beeldje aankanalen met waspijpjes voor de ontluchting tijdens het gieten. Na de uitharding van de gipsen mallen neemt de bronsgieter het over wat het gieten betreft. De techniek die wordt toegepast is ‘cire perdue’ (letterlijk: verloren was). Eerst wordt de boetseerwas eruit gestoken en daarna wordt de brons gegoten en moet het goed uitharden. Dan begint de afwerking, het uithakken van het beeldje nog met de gietkanalen eraan en zeer veel onregelmatigheden. Met slijptol en zwaar geschut haal ik de gietkanalen eraf. De oneffenheden moet ik met apparatuur bewerken, het ciseleren kan beginnen en zo kan ik de huid van het beeldje bewerken.

Als laatste in het proces begin ik met het patineren, bepaal ik de kleur, b.v. turkoisegroen en penseel deze patin op het bronsje en bestook het beeldje met een gasvlam. Dit is voor de hechting. Na afkoeling van het bronsje kan ik alsnog een boenwas, schoenpoets of kachelpoets erop aanbrengen, afhankelijk hoe ik de ‘huid’ eruit wil laten zien. Een koperen schroefdraad voor de bevestiging en een gat boren in een marmeren sokkel zorgen voor de goede afwerking en ‘finishing touch’.

Vruchtbaarheid is een thema wat mij enorm bezighoudt, met de typische kenmerken daarvan, zoals de enorme buik en grote borsten. Inspiratiebronnen zijn dan bijvoorbeeld de Venus van Willendorf en de Venus van Laussel.

De beeldjes ontstaan uit het hoofd. Ik maak geen gebruik van modellen maar het is meer het gevoel dat ik ervaar bij specifieke expressies zoals beweging en verstilling. Ik maak geen schetsen van te voren, geen vooropgesteld plan, de vormen kunnen nog enorm veranderen tijdens het maakproces, behalve dan het armatuur wat zeer basaal is qua basisvorm. Vaak genoeg ontstaat tijdens het schilderen het gevoel om de ruimte in te gaan. En dat leidt tot deze zeer prettige afwisseling in de 2- en 3-dimensionale vormen.

FILM: De kleur van jonge honden en oude meesters

florence.husen@iae.nl
www.florencehusen.nl

Florence Husen
Grootschoterweg 88a
6023 AT Budel-Schoot
+31 (0)495 470152